Wat is bindweefselmassage

Een bindweefselmassage is een reflectorische massage waarbij het zenuwstelsel wordt beïnvloed. Het uitgangspunt hierbij is dat bepaalde zones van het lichaam in verbinding staan met bepaalde organen, klieren en andere lichaamsfuncties. Door deze massage ontstaat er een interactie tussen fascia, zenuwstelsel en de inwendige organen.
Tijdens de massage krijgen de zenuwen in het huidgebied een prikkel, die doorwerkt naar bepaalde organen. Als een orgaan minder goed functioneert, is dat in de corresponderende zone op de rug voelbaar in de vorm van een verhoogde spanning (intrekkingen) van de huid en/of een veranderde structuur van de huid. Door bijvoorbeeld op de rug de zone te stimuleren die bij de lever hoort, wordt de leverfunctie verbeterd en kunnen klachten die vanuit dat orgaan komen afnemen.
Door de bindweefselmassage wordt de huid in de gespannen zones weer losser en beter te verschuiven. Het verhoogt de doorbloeding, stimuleert de bindweefselconditie en activeert de stofwisseling.

Oorsprong

Bindweefselmassage is een massagevorm begin 1950 ontwikkeld door de Duitse Heilgymnaste Elisabeth Dicke. Destijds leed ze aan de ziekte van Bürger – een ernstige doorbloedingsstoornis in de benen. De hevige pijnen waren zo extreem dat er zelfs werd overwogen om een been af te zetten, de kans op genezing was namelijk erg klein. Elisabeth Dicke ontwikkelde een speciale rug massage. De reactie na deze massage was niet alleen pijnvermindering in haar rug maar ook een verbetering van de circulatie in haar benen. Op haar aanwijzingen werd de massage behandeling overgenomen door een collega wat resulteerde dat haar been genas.

Wanneer gebruik maken van bindweefselmassage

Massage van het bindweefsel kan worden toegepast bij verschillende klachten, zoals:

• maag- en darmaandoeningen
• doorbloedingsstoornissen
• migraine
• hoofdpijn
• aandoeningen aan het bewegingsapparaat
• gewrichtsproblemen
• littekens

Cellulitis kan ook worden behandeld door middel van een stevige bindweefselmassage. Soms spreekt men van een sinaasappelhuid als iemand cellulitis heeft. Het is een ontsteking van het onderhuidse bindweefsel met als gevolg dat de huid er uit ziet als een sinaasappelschil. De laag die zich tussen de huid en de spieren bevindt is de bindweefsellaag. Deze massage heeft als doel de doorbloeding van de huid te verbeteren, met als gevolg dat het bindweefsel in een betere staat raakt en de huidconditie daardoor wordt verbeterd.

Behandeling

Na een kort gesprek vooraf, waarbij de klacht(en) word(t)en doorgenomen (de anamnese) volgt het bindweefselonderzoek, dat bepaalt of een bindweefselmassage als behandelmethode moet worden gekozen. Het onderzoek bestaat uit:

• De huidinspectie:

Het intekenen op een hiervoor ontworpen papier van de op de rug zichtbaar aanwezige bindweefselzones. Dit zijn gebieden die visueel zijn te herkennen aan intrekkingen in het huidweefsel.

• De palpatie:

Het voelen naar huid- of bindweefselzones dmv. de plooi- en verschuifmethode en een huidonderzoek. Hierbij is meestal een vermindering van de beweeglijkheid van de huid merkbaar, wat wordt veroorzaakt door verklevingen van het onderhuidsbindweefsel.

• De behandeling:

Deze bestaat uit het losmaken van het onderhuids bindweefsel van de huidzones die in het onderzoek gevonden zijn. De behandeling gaat van oppervlakkig naar diep en hierbij worden verschillende huidtechnieken gebruikt.

De ene techniek kan mild aanvoelen, maar andere technieken kunnen een licht scherp of een snijdend gevoel geven. Na een behandeling kan er soms nog een na-reactie plaatsvinden. Hierbij kan op de huid van de behandelde een algemene roodheid ontstaan, waarbij op sommige plaatsen blauwe plekken kunnen verschijnen, maar deze moeten zeker binnen vierentwintig uur verdwenen zijn. Het lichaam zal zeker moeten wennen aan een bindweefselmassage en naar mate de klacht ernstiger is, zal de reactie op de massagebehandeling sterker zijn. Een behandeling met bindweefselmassage is niet een eenmalige behandeling, maar er wordt in overleg een behandelschema opgesteld.

De behandelfrequentie, zoals verder omschreven, is een van de meest gangbare: in de eerste week vier behandelingen van ongeveer veertig minuten, daarna drie keer per week ongeveer vijfentwintig minuten. Later wordt dit afgebouwd van twee naar een keer per week, ook ongeveer vijfentwintig minuten. Tenslotte zal er aan het einde van het behandelschema nog een evaluatie van de behandelingen plaatsvinden.
Gezien de behandelfrequentie, aantal behandelingen en tijdsduur per behandelingen zijn mogelijk aangepaste tarieven van toepassing. Vaststelling van het tarief vindt plaats bij intake i.c.m. eerste behandeling.